De Groote Oorlog in mijn dorp

Veertien boeren in The Daily Telegraph

van 23 september 1914

The Daily Telegraph correspondent

in België bevestigt dat fourteen

unarmed peasants

at Lebbeke in East-Flanders

were captured by the Germans

en vastgebonden against a wall

en op brutale wijze bayonetted.

Hun ledematen afterwards

afgehakt en de lichamen

thrown into a pit.

In Flanders fields.

In het Lebbeekse Veldeken.

Een oorlogsmisdaad als diminutief

van IJzer, Marne en Somme.

Kinderen verloren hun vader.

Ouders hun kind, vrouwen hun echtgenoot.

Eén moeder haar gehele baarmoeder:

drie broers.

De onderpastoor met een ei

 - bij nacht en ontij -

liet ontgraven.

Sprak op het kerkhof een gebed

over lidmaten, lichamen en ledematen.

Dirk De Cock, Lebbeke, 30 januari 2014

Gedichtendag.

Naar aanleiding van gedichtendag las ik bij het begin van de gemeenteraadszitting van vorige donderdag (26 januari 2012) volgend gedicht van mijn hand voor:

 En 41 mogelijkheden…

Hang de vlaggen nu halfstok,

of beter: breek de vlaggenstok

boven het tracé van de weg als ultiem protest,

en dicht de weg, weg;

weg uit het broek; wat Lucebert wist:

“Alles van waarde is weerloos.”

Wis de strepen en de lijnen,

maak vliegers van de kaarten,

en liederen van je protest;

vorm je eigen Tahrirplein aan de Dender

en wijk niet meer!

Zeg aan, - hen de wacht!

En vecht met meikevers en vuursalamanders,

want enkel kunstenaars en dichters

hebben nu nog het vermogen

om oeverloos het tij te keren.

En stalk per kerende de planners

met uw anarchistisch lied.

Laat het broek vollopen

als ultiem verweer tegen belastend beton,

want water breekt rotsen – op den duur –

en bruggen en wegen en beton.


Dirk De Cock,

Lebbeke, 26 januari 2012.

Stop gewoonweg met het recruteren van ministers uit het bedrijfsleven of uit andere werelden. Duid doorgewinterde politici aan voor de hoogste ambten, zelfs met al hun politieke ervaring is het nog moeilijk genoeg om staande te blijven. Politiek is echt wel een ernstig en zwaar beroep. Schoenmaker blijf bij je leest!

Dirk De Cock.

Het Vredesinstituut, het Kinderrechtencommissariaat, de Kracht van je Stem,... raak er niet aan! In naam van de democratie, raak er niet aan! Deze para-parlementaire initiatieven, laat ze bestaan! Ooit was er de Volksunie en dat was een in wezen een totaal pacifistische partij. Diegenen die zich nu de opvolgers van de Volksunie durven te noemen, gaan volkomen voorbij aan de integraal-pacifistische visie en opvatting van deze partij. O.m. het Vredesinstituut is daar een rechtstreeks uitvloeisel van! Het Kinderrechtencommissariaat heeft zijn sporen méér dan verdiend! Wie zijn jullie om de zin ervan in vraag te stellen? Welke maatschappij tast de rechten van haar kinderen aan, onder het mom van één of andere financiële "gezondmaking"? "De Kracht van je Stem", nog zo'n opmerkelijk initiatief, heeft een ongelooflijk aantal onderwijsmensen, leerlingen en studenten begeleid en een geweldig didactisch-pedagogisch parcours afgelegd! Het rechtse Vlaanderen rukt op en wil als als ultieme vlaggengroet deze oprechte uitingen van democratie aan de schandpaal brengen. Ik ben Vlaming in hart en nieren, maar tegen dat koude rechtse Vlaanderen-van-maar-één-gelijk moeten we dringend een dam opwerpen, alvorens we met zijn allen door een Voka- of Unizotsunamie overspoeld worden.

Beste bureauleden van het Vlaams parlement, laat vooral uw mercantiele overwegingen en beweegredenen achterwege, we hebben er geen boodschap aan. Voor onze democratie willen we gerust belastingen betalen! Democratie is immers het hoogste goed.

Dirk De Cock

4 mei 2011

Tegen Vic Van Aelst zou ik gewoon willen zeggen: schoenmaker blijf bij je leest. Vlamingen hebben er alle belang bij om veeltalig te zijn, dat worden onze kinderen NIET door hen als eerste vreemde taal het Engels aan te bieden. English is a killer. Wie als eerste vreemde taal het Engels leert, leert er geen meer bij! Deze onzinnige houding, ingegeven door alweer Voka, kan er enkel voor zorgen dat we al onze troeven met betrekking tot meertaligheid uit handen geven. Laten we ons liever focussen op de meertaligheid van onze achttienjarigen die uit ASO-richtingen van de humaniora komen. Vlot vier talen hanteren (Nederlands, Frans, Engels en Duits) lijkt mij daar een haalbare kaart. Waar je achteraf dat Frans spreekt, is ook je eigen verantwoordelijkheid. Zelf spreek ik nooit Frans in Brussel.

Vermits tijdens de vakantiemaanden van 2010 door sluipende besluitvorming  binnen de Vlaamse regering, de poort voor hoger onderwijs in het Engels wagenwijd is opengezet, ligt de grootste bedreiging voor het Nederlands zeker niet bij het Frans, maar bij het verlies aan status van het Nederlands, daar waar het zijn rechtmatige positie in de hoogste echelonen van het taalgebruik niet meer volkomen kan innemen. Daar draagt de N-VA, die deel uitmaakt van de Vlaamse regering, een verpletterende verantwoordelijkheid.

Vergis u dus niet van vijand, mijnheer Van Aelst!

Dirk De Cock.

De Standaard ochtendupdate kopt:

Decaluwé wil baard van Fillet weg

CD&V-parlementslid Carl Decaluwé ergert zich aan de spotjes van Radio 1 over de baardgroei van Koen Fillet. Hij wil dat de omroep daarmee stopt.

Betreft het hier niet de Vlaamse volksvertegenwoordiger die in een interview onlangs sprak over: "La Belgique à la papa"? Wanneer parlementsleden van de cd&v nu ook de vaders al vrouwelijk maken, dan zijn we er pas echt slecht aan toe!

Vandaar, ik neem geen enkel risico, ik laat ook mijn baard staan! Fillet heeft groot gelijk!

Dirk De Cock.

Het vijfentwintigste sonnet uit de bundel: "Weerliicke Liefden tot Roose-mond" is prachtig. Met deze valentijnsdag is het passend om dit op de valreep nog te posten. Het "blind kindt" in de pointe is cupido.

Justus de Harduyn, de zoon van de raadspensionaris van Vlaanderen,  heeft dit gedicht quasi volkomen overgenomen in zijn latere bundel: "Goddelicke Lof-Sanghen", hij heeft enkel "blind kindt" in vers 14 vervangen door "blinde lust" en er op die manier een religieus gedicht van gemaakt. Bij het verschijnen van zijn tweede bundel was hij al priester (van 1606 tot 1636 was hij pastoor van Oudegem/Mespelare). Hij noemde, toen hij al priester was, zijn eerste bundel: "Weerliicke Liefden tot Roose-Mond": "wind-vol en siel-quetsende venus-gejancqsel".

XXV.

Guido Fonteyn analyseert haarscherp. Hij schrijft letterlijk het volgende:

Zelfs de meest onpartijdige waarnemer moet immers zo stilaan tot de vaststelling komen dat de N-VA niet in een regering wil treden, of daar bij gebrek aan voldoende kaderpersoneel – essentieel om de kabinetten te bevolken – niet kan intreden. Plan A is dus veroordeeld om te mislukken.

Het N-VA-programma is eerder op gevoelens dan op dossiers gevestigd, en dan vooral op de grote gedachte dat het straks, in een onafhankelijk en een zo blank mogelijk Vlaanderen, op alle vlakken veel beter zal zijn dan in dat ouderwetse België, dat van de francofonie en van de asielzoekerij. In dat Nieuw-Vaanderen zal orde en tucht heersen, en wie het met deze benadering niet eens is, is een slechte Vlaming.

waarvan akte!

Dirk De Cock. 

Minister Smet moest vandaag "uitgerekend op de Europese dag van de talen" (ik lees hier toch een meervoud!) een pleidooi houden voor het Engels. Hij doet beter dan zijn voorman August Vermeylen, die zei: "Om iets te zijn, moeten we Vlaming zijn, wij moeten Vlaming zijn om Europeër te worden." Bij minister Smet wordt dat vandaag: "Wij moeten eerst het Engels leren om (een goed) Europeaan te worden."

Méér nog, als het van hem afhangt, en het hangt van hem af (!), dan wordt Engels de eerste vreemde taal in het leerplichtonderwijs in Vlaanderen. Onder het simplistische mom dat Europeanen elkaar toch moeten begrijpen, kan dat vanaf nu enkel nog in het Engels. Iedereen die een andere vreemde taal dan het Engels onderwijst, weet: "English is a killer (of languages)!"

Ik dacht dat de meertaligheid de troef van de Vlamingen was! Weer fout gedacht! Moeten we nu echt afstappen van het succesverhaal dat we als Vlamingen drie vreemde talen konden spreken, dat we hierdoor gegeerde en gewenste partners waren (zijn) in het Europese debat?! Wanneer we als Vlamingen die attitude verliezen, zullen we straks heel vlug niet meer nodig zijn in dat internationale debat. 

Moeten we nu echt alles zetten op de Angelsaksische kaart en voor de Atlantische dominantie via de taal, in de Europese Unie zomaar de deur wagenwijd openzetten? Wie wordt daar beter van? De mercantielen?! Dat is nog zeer de vraag!

Wil je in een internationale onderhandeling niet afgaan, dan moet je één regel strikt toepassen, spreek met je partner NOOIT in zijn of haar moedertaal! Spreek met een Fransman, Engels, met een Duitser, Frans en met een Angelsakser spreek je om het even wat, maar zeker geen Engels!

Europa zal maar een eenheid worden en eenheid uitstralen, wanneer men de verscheidenheid respecteert!

Ik haal ter illustratie even de eerste en de laatste paragraaf aan van de toespraak van de vorige Vlaamse minister van Werk, Onderwijs en Vorming op
17 september 2008 voor het O.-L.-Vrouwcollege in Antwerpen.

§1: U weet het allemaal: de dominantie van het Engels is groot vandaag. De muziek- en filmwereld en internet drijven de hele jongerencultuur naar de Angelsaksische wereld. Op het eerste gezicht opent het Engels de wereld voor jonge mensen. Maar de dominantie van het Engels sluit ook andere interessante culturen voor jonge mensen af. Dat geldt voor het Frans, en voor het Duits, talen van onze grootste buren en toegangspoorten tot interessante cultuurgebieden. Het Duits is ook economisch erg belangrijk: Duitsland is onze grootste handelspartner. Elk jaar krijgen we heel wat Duitstalige toeristen in Vlaanderen op bezoek. Duits is in ons land ook een officiële taal van ons land en het is taal die in Europa het meest wordt gesproken. Redenen genoeg dus om het Duits meer op de voorgrond te brengen.

laatste §: Het O.L.V.-College wens ik verder alle succes bij de ontwikkeling van een talenbeleid dat de lat hoog legt. Aan alle leerkrachten en leerlingen die naar Duitsland gaan wens ik een prettig en leerrijk verblijf. Want Duits is echt van belang, hoezeer sommigen ook poneren dat je enkel met Engels ook je weg vindt in de wereld. Maar Goethe zei het al: ‘ De mensen smaden wat ze niet begrijpen.’

Nadat tijdens de komkommertijd, de Vlaamse regering doodleuk verkondigde dat vanaf dit academiejaar de studie van master aan Vlaamse universiteiten in het Engels kan, lijkt ons dit een logisch gevolg. Het leerplichtonderwijs moet volgen! 

Hopelijk rechten er in dat leerplichtonderwijs genoeg mensen hun rug, om een halt toe te roepen aan verschraling. Het opleiden tot meertaligheid is een uitdaging die, met de promotie van het Engels tot eerste vreemde taal in ons leerplichtonderwijs, een terugval zal krijgen die we nog moeilijk te boven zullen komen.

Dirk De Cock

26 september 2010

Sedert 1 september geef ik weer les en eerlijk gezegd, het bevalt me best. met 12 uur heb ik natuurlijk genoeg, want mijn schepenambt slorpt heel veel tijd op.

Een leerlinge vroeg mij (bij het begin van de eerste les, bij wijze van test waarschijnlijk) wat dat nu toch voor iets was, de "Konjunktiv", ze had daar al van alles over gehoord en kon het niet plaatsen. Ik antwoordde, dat men zich moest voorstellen dat iets wat niet echt is, toch werkelijkheid zou worden en dat men dan in het Duits met een speciale vervoeging van het werkwoord dat kan aangeven.

"Geef eens een voorbeeld, mijnheer," was het gevatte antwoord. Daar stond ik dan, mijn parate voorbeelden zaten elf jaar ver in mijn hoofd, maar zo vlug als wat schreef ik op het bord:

Stellen Sie sich mal vor, man spräche Englisch im Himmel, was für eine Hölle wäre das wohl nicht?!

Voor iemand van de eerste jaargang 55-plussers die aan het werk blijft in het onderwijs, is dat niet slecht, al zeg ik het zelf.

Dirk De Cock.

De kogel is blijkbaar door de kerk. Een Engelse master in Vlaanderen, het kan zo maar! De Vlaamse regering geeft blijkbaar groen licht! Hoor ik ergens een kritische stem in het Vlaams parlement?! Toppunt van vervreemding, noem ik dat! Ik hoor de proffen van vandaag dat steenkolenengels al radbraken. Eminente vertegenwoordigers van Cd&V en NVA hebben nochtans andere zaken gezegd tijdens het congres van het ANC hierover in oktober 2008. Waar zit NVA nu? Terecht de Franstalige arrogantie in de Rand aanklagen, maar intern, in Vlaanderen, het hoogste goed, de Nederlandse onderwijstaal zomaar prijsgeven, en doen alsof je neus bloedt?! Het kan er bij mij niet in. Zo creëer je de duale maatschappij binnen één decennium; een intellectuele elite die in een andere taal heeft gestudeerd dan Jan Modaal, kan het nog schrijnender? Om maar te zwijgen over de (neergang van) status van het Nederlands als wetenschappelijke taal in de hoogste intellectuele kringen van de Vlaamse universitaire ruimte! De Voka-invloed heeft binnen NVA wel heel vlug de bovenhand gehaald! De Muytersen naaien hun companen oren aan waar ze bijstaan! De struggle for life kan beginnen, de kinderen van de begoede burgers zullen tijdens vakanties volop Engelse cursussen volgen om hun universitaire loopbaan veilig te stellen. De druk op de secundaire scholen zal imens toenemen met betrekking tot het aantal uren Engels. Een minister die verklaart, dat de studie van de rechten misschien toch maar beter in het Nederlands kan gebeuren, vanwege het contact met de bevolking. Laat de overige universiteitsstudenten maar rustig in hun Angelsaksisch coconnetje, versta ik dan (en ik niet alleen!). Studenten zijn centen, denken onze mercantiele rectoren; ik heb de studenten daar maar een raad te geven. Beste studenten, studeer in het Nederlands! Wie van jullie dan toch in het Engels wenst te studeren, doe dat dan niet aan een Vlaamse universiteit, ga naar een universiteit van een Engelssprekend land, daar heb je tenminste de garantie van een studieaanbod in degelijk Engels.

Dirk De Cock.

Toen het VRT-anker Siegfried Bracke zich enige tijd geleden bij de NVA als lijsttrekker voor Oost-Vlaanderen aandiende, vermeldde hij terloops dat de strategie van Hugo Schiltz in "komende onderhandelingen" door de NVA zou worden gehanteerd. Ik merk dat sedertdien de NVA hoog oploopt met Schiltz en dweept met de methode "Schiltz". Dat fenomeen is nieuw! Het was bij de splitsing van de Volksunie (maar dat is natuurlijk ook al negen jaar geleden en het geheugen van de mensen is kort!) en lang nadien in elk geval niet wederzijds. Daarvan was ik bevoorrechte getuige in de vergadering van het partijbestuur van spirit, ik heb Schiltz daar meer dan eens een heel erg negatief verbaal register weten openen met betrekking tot Bourgeois en de zijnen, die hij onder meer de doodgravers van de VU noemde, aangezien ze een standpunt dat was ingenomen door een meerderheid in de partijraad (versta het parlement van de partij!) naast zich neerlegden en de Lambermontakkoorden en ook de Lambertakkoorden in de Kamer vanuit de meerderheid niet goedkeurden. Die akkoorden waren nochtans onderhandeld volgens de methode "Schiltz" en tegen het licht gehouden volgens de strategie "Baert". Beide coryfeeën kozen na het uiteenvallen van de Volksunie voor spirit, net als achttien van de toen vierentwintig VU-volksvertegenwoordgers. Schiltz en Baert nu opvoeren als historische boegbeelden en te volgen voorbeelden van de NVA is ECHT wel een brug te ver, om niet te zeggen een gigantische historische anomalie. Zoiets heet manipulatie door herschrijving (van de geschiedenis!). Geen enkele historicus, die naam waardig, kan daar mee om!

Dirk De Cock

Het deed zo'n deugd om mijn vroegere en oude medestander Karel Van Reeth te zien bij de persconferentie van de Koerden na de raid van de federale politie op hun accommodatie in Denderleeuw.

Dat Turkije gewoon de rechten van de Koerden erkent en respecteert en het volledige onderwijs van laag tot hoog in de Koerdische taal toelaat, in plaats van het Koerdische volk in Turkije te degraderen tot "Bergturken". Ik wil ook mijn taal en mijn cultuur niet kwijt, wie beter dan de Vlamingen verstaan de pijn, woede en frustratie van de Koerden in Turkije.

Beste Turken, het is dezelfde frustratie als die van de Oeigoeren (een Turks volk!) in China!

Heb daar toch begrip voor!

Met vriendelijke groet,

Dirk De Cock.

Je moet weten dat de pointe, vers 14, veel meer zegt dan wat er staat!

Een hond staat, vanaf pakweg de vijftiende eeuw, symbool voor ongebreideld seksueel gedrag!

Hebt gij mijn hond gedood, neem ook mijn kat vrij mee.

Sonnet: Aan Phillis

Laas! Zal mijn onluk dan zijn wreedheid nimmer staken?

Zal dan mijn smart, dus lang gerezen in de top,

Nooit dalen? Zal mijn ramp dan nimmermeer houden op?

Maar steeds volharden in op mij zijn haat te braken?

Dus klaagde Phillis laatst, met tranen op haar kaken,

En wrong, gelijk ontzind, haar hagelwitte krop:

En rukte zo veel haar in een uur uit haar kop,

Dat m'er wel met fatsoen zes ballen van kon maken.

Vaar voort (riep zij in 't end) o nootlot al te wreed;

Ja zelfs verdubbel vrij, indien 't u lust, mijn leed;

Gij zult mij nimmer weer daartegen horen klagen.

Mijn ziel, is, om meer kwaad te lijden nu alree;

En om te proeven of ik alles kan verdragen,

Hebt gij mijn hond gedood, neem ook mijn kat vrij mee.

Willem Godschalck van Focquenbroch  (ca.1635-ca.1674)*

Früher Apollo

Wie manches Mal durch das noch unbelaubte
Gezweig ein Morgen durchsieht, der schon ganz
im Frühling ist: so ist in seinem Haupte
nichts was verhindern könnte, daß der Glanz

aller Gedichte uns fast tödlich träfe;
denn noch kein Schatten ist in seinem Schaun,
zu kühl für Lorbeer sind noch seine Schläfe
und später erst wird aus den Augenbraun

hochstämmig sich der Rosengarten heben,
aus welchem Blätter, einzeln, ausgelöst
hintreiben werden auf des Mundes Beben,

der jetzt noch still ist, niegebraucht und blinkend
und nur mit seinem Lächeln etwas trinkend
als würde ihm sein Singen eingeflößt.

Aus: Das Buch der Bilder

Vroege Apollo

Zoals doorheen takken nog zonder loof
dikwijls een ochtend kijkt, die reeds gans
als lente is: zo is in zijn hoofd
niets wat verhinderen zou dat de glans

van alle gedichten ons bijna dodelijk kon raken;
want zelfs geen schaduw is er in zijn schouwen,
te koel voor laurier zijn nog zijn slapen
en later pas doet uit de wenkbrauwen

hoogstammig zich de rozentuin kond,
van waaruit bladeren, afzonderlijk, losgeweekt
zullen wegdrijven op het beven van de mond,

die nu nog stil is, nooit gebruikt en blinkend
en slechts met zijn glimlach iets drinkend
als werd hem zijn zingen aangekweekt.

Uit: Das Buch der Bilder

Vertaling: Dirk De Cock

Op woensdag 28 januari 2010 gaf ik tijdens de zitting van de gemeenteraad voorlezing van volgend gedicht:

Haïti.

Nachtmerrie

Vrije nakomelingen van slaven

gevangen onder puin.

Geomorfologische dictatuur.

De zwarte republiek aan diggelen,

zwarte wonden van ontbinding,

tussen zoveel starre stilte

van gebroken monden

hier en daar een schreeuw

en terug de stilte van de dood.

Puin enkel nog gestut

door stof en stank van kadavers.

En dan met militaire mensen

orde brengen ook

vanuit de loop van een geweer;

hoe moet je honger ordenen

en dorst?

De overlevenden maken geulen

voor ontelbare kadavers en lijden ontbering;

de kardinaal wordt plechtig begraven;

wacht hem de rechterhand?

Tussen de geamputeerde ledematen

wordt een kind geboren.

Dirk De Cock,

Lebbeke, woensdag, 27 januari 2010.

Doel

De zoldering is nog intact,

de rest is plunderend gestolen

het huis werd met geweld genomen

door huurlingen met man en macht verkracht.

De Maatschappij Linkerscheldeoever

zag, - kan een naam nog droever,-

geen heil in tijdelijk wonen.

Wat had je dan gedacht?

Een wolf in schapenvacht

die Vlaams beleid weglacht.

Zo ligt een dorp te sterven

in al zijn huizen,

het kwijnt in al zijn nerven

weg, - het is een pijnlijk sterven.

Laat de havenkapitein

toch gelukkig tussen zijn containers zijn.

En, ... Vlaanderen geef misschien

Doel aan Nederland,

dan houdt het zeker stand.

Dirk De Cock,

31 augustus 2009

Karel Van Miert was een staatsman, een van de weinige staatslieden die Vlaanderen had. Hugo Schiltz was er ook een.

Echt wel oprechte waardering voor zo'n politicus.

Dirk De Cock

Sonnet: Doel 

Als dichter lukt het mij misschien,

als dichter wel. Wie als politicus

nog roept in de woestijn; hij spant de lus

naar kunstenaars en dichters, die nog zien 

en trekt dat touw dan aan als nooit gezien

protest. En legt zo rond het dorp een lus

waar niet vernietigd wordt en huurlingen dus

geen huizen kunnen slechten om nadien 

terug te komen en opnieuw de hand te slaan

aan huizen, straten, pleinen en om braakland

achter te laten in bijna vergeten straten. 

Hoe kleeft protest toch aan hun staan

sindsdien, als woei de wind het laatste zand

als dam op tegen wie niet valt mee te praten. 

Dirk De Cock, Brussel, Vp, Rubenszaal,

31 maart 2009, 15.52u.-16.24u.

Soms schrijf ik nog wel eens een gedicht!

Narcose 

Nog een keer waag ik het

je frêle schoonheid uit het

voorgeborchte van je zijn te lichten,

want de zwaluw die ik ben,

wordt ouder,

zit op de draad en wacht,

verwacht de grote trek.

Uitbloeiend aan mijn lichaam

is dit wachten

uitputting die ooit zal volgen.

En ik wou,

wanneer het even kon, in weidse vlakten

aan het leven sneven

als aan de maan;

en met je schoonheid in mijn ogen

als volwassen narcose. 

Dirk De Cock, Brussel, H. Consciencegebouw,

7e verdieping, 23 maart 2009, 13.09u.-13.25u.

DOEL.

De kerkklok klept verweesd

en trekt het schip

van Schelde naar dorp en terug.

Hoe stil is het in dit verdreven dorp

als in een kerk,

en wezenloos dat je de wind

kan horen in de straten

en hoort klagen in de gaten

van de straatwand

werk van malafide mannen.

Dit dorp wordt enkel nog gered

door vrouwen en door kunstenaars,

alleen zij baren nog hoop

tegen de aangebrachte kankers

van machinale mechanismen.

Geklemd tussen koeltorens

en haven heeft de habitat

toch nog het intacte van intens contact.

Een veilige haven

van jewelste,

het dorp dat leeft en zindert

in zijn diepste binnenste,

maar met zijn lach nog even wacht,

omdat het kraakt in al zijn voegen.

 Dirk De Cock,

Lebbeke, 20 maart 2009, 11.48u. – 12.11u.  

Rainer Maria Rilke

O eerste roep horizontaal in het jaar -,

de vogelstemmen staan.

Jij echter schuift reeds in de tijd jouw baar,

o koekoek, in ’t vergaan –

Daar: zoals je roept en roept en roept,

als iemand die in ’t spel zich vond,

en helemaal niet bouwt en ook niet kloekt,

mijn vriend, naar het lied, dat ons aanstond.

Wij wachten eerst en hopen … Zeldzaam dwars

doordringt ons deze schreeuw;

als was ’t in deze reeds nog wars,

een vroeg voorbije geeuw –

Vertaling: Dirk De Cock, woensdag, 18 maart 2009.

Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759 - 1805)

"Der Mohr hat seine Pflicht getan, der Mohr kann gehen."

 Das Zitat stammt aus Schillers Trauerspiel "Die Verschwörung des Fiesko zu Genua", seinem zweiten dramatischen Werk aus dem Jahr 1783. Der "Mohr von Tunis", Zuträger für Fiesko bei der Verschwörung gegen den Dogen Andrea Doria, tritt im 3. Aufzug (4. Szene) mit diesen Worten von der Bühne ab: "Der Mohr hat seine Arbeit getan, der Mohr kann gehen." - Man verwendet das Zitat in der abgewandelten Form ("... hat seine Schuldigkeit getan"), um seiner Enttäuschung in einer Situation Ausdruck zu geben, in der man für etwas Bestimmtes Dank erwarten konnte, der einem nicht zuteil wurde.

Patricia De Martelaere is overleden. Zij was een uitmuntend dichter, schrijver, prof. en vooral filosoof. Zij laat geen leegte na, maar ruimte in de meest uitgebreide zin van het woord.

Rainer Maria Rilke heeft ook heel wat gedichten in het Frans geschreven, één van de mooiste is het "amie des heures où aucun être ne reste,..." De Nederlandse vertaling is van mijn hand.

Beeldcultuur,
of mutilatie van de geest

De heuvel der Schaamte,
Komt dat zien!
Komt dat zien!
Beter dan reclame
van Club Med misschien.
Zij zitten in hun klapstoel
te wachten op de heuvel
voor de smalle strook
als voor een breedbeeld-tv
Gaza hel verlicht
met klankspel aangepast
aan een moderne oorlog.
Tanks naderen als grote kevers
de buitenwijken van de stad
en spuwen als volleerde draken
hun vuur.
Soldaten als pissende mieren.
Applaus.
Hitchcock revisited,
een nieuwe niche voor toerisme!
Wie kijkt mee!
Wie plaatst een breedbeeld-tv
aan de rand van Darfour
en wie kijkt mee
vanaf de heuvel buiten Goma,
daar heb je zelfs twee programma’s
moorden en wat oorlog,
een paar kindsoldaten
staan te praten,
zo te zien als voorprogramma,
en aan de andere kant
van de heuvel
verkrachtingen en verminkingen,
voor elk wat wils.

Dirk De Cock,
Brussel, 28 januari 2009.
17.24u.-17.52u.

Even verderop

Er heerst onrust in de wijken,
mensen tonen hun verdriet,
ze kunnen van de plaats niet wijken.
Ieder zwijgt zijn eigen lied.

“Hoe kan dit nu”, zeg jij
en ik zie een feest van geel licht,
een vuurwerk van fosforbommen,
engeltjes maken.
“Hoe is iemand in godsnaam tot zoiets in staat?”
En ik zie
medische teams
in ziekenhuizen
slachtoffertjes redden;
en ik zie
mondiaal even verderop
blote handen verhakkelde lichaampjes
uit kapotgeschoten ziekenhuizen halen.
Hoge omes komen condoleren;
en ik zie
mensen met hun kinderen aan de hand
en met hun tranen naar binnen gekeerd
zich met knuffels wapenen
tegen hun verdriet.

Wij dansen met de wolven
om ons heen en slapen
onschuldiger als geen een:
de wereld, mijn dorp;
mijn dorp in de wereld.

Hoe leven wij in shock sindsdien,
op onze eigen heuvel van schaamte,
alsof ingehouden adem
en serene stilte nadien
een krijtwitte dood kan laten wijken.

Lebbeke, 26 januari 2009 15.52u – 16.14u.

Wanneer mensen ons ontvallen
wordt de wereld smaller.
Het tij schijnt de branding
minder te raken,
maar de herinnering stolt in amber,
dat ooit als barnsteen ergens aanspoelt.

Dirk De Cock

Zaterdag kreeg ik er van Iris, onze secretaris, van langs omdat ik elke dag een gedicht op mijn webstek moet plaatsen. Dat heb ik namelijk beloofd. Ik pruttelde tegen met wat argumentatie, dat ik er de vorige keer twee gedichten had opgezet, maar dat vond ze helemaal niet kunnen. Ik ben dan maar gezwicht. Het gedicht in kwestie heet "in februari" ik schreef het zo'n jaar geleden, toen de wereld nog iets fraaier was en de kindermoord in Sint-Gillis Dendermonde nog niet had plaatsgevonden. Hoe kan dat nu toch?!

In februari

Waar ben je nu zo nog,
zo met je ongezouten mening
in de weer.
De galmgaten van mijn spreken
raken versleten
en weer verstomt
de klank in de benchmarking
van je valenties,
het zoveelste zwanenmeer
van mijn telkenmale zinnen.
Je bent zo stil als de stilte
van een kerkhof in februari,
waar iemand moe denkt:
“Komen er nog nieuwe blaren?”
Of… staan takken gewoon zichzelf te zijn
met hier en daar een eksternest als decoratie.

Hoe word ik grijs sindsdien
als negatie van je woorden
en hoe intens beleef ik
het einde van voorheen
op de drempel
van het zich steeds weer
aandienende nadien,
tot de ochtend volkomen verneveld.

Dirk De Cock.
Brussel, 29 januari 2008 13.51u.-14.27u.

Toch ook nog een vertaling van Rainer Maria Rilke, mijn favoriete dichter.

Nog steeds verbindt koffie mij met de gedachte aan mijn grootmoeder. Ze stierf op 88-jarige leeftijd in 1988.

Koffie
Niets lees ik nog in koffiedik!
De drab is mooi verpakt in individuele maatjes,
waar koffie bij mijn grootmoe nog gemeenschapsdenken was
en geurend vers slechts twee maal
op een dag de tijd aangaf,
is nu de individuele gang naar de machine in eenzaamheid gedrenkt;
niet eens een vriendelijke hand die wuift en wenkt.
Niet eens de geur vult nog de ruimte
als weleer,
denkt enkel liberaal en geeft alleen
verbinding tussen kop en kopje
en voorts geeft hij geen enkele binding weer.

Ver in mijn geest hoor ik nog
klamme koffiedrab kissen op een hete kachelplaat,
proces waardoor de lucht gezuiverd leek.

Dirk De Cock,
Vlaams parlement
januari 2009.

Onlangs was ik ergens op bezoek. Ik was erg onder de indruk.

Voor M.

Mijn vriend, laat hem niet toe, die dood,
hij is geen vriend,
hij gaat bij ouderen langs,
en vraagt zelfs kinderen ten dans;
hij is niet lief, want hij verslindt.

Mijn vriend, ik zeg het je,
laat mij nog een tijd gaan met je,
je temt de wolken in mijn geest
en in mijn geest vieren die wolken feest,
omdat je hen vrijwaart van het tempeest.

Ga dan mijn vriend,
maar langs bekende paden,
ga zachtjes op je trage maat,
zo slof je voor zijn vlugge voeten uit
en laat geen zeis je weg toch wieden.

Schiet hij zijn doel voorbij,
je vrienden zullen hem hun grimas bieden.

Dirk De Cock

Het tweede gedicht is een gedicht van mijn hand:


Bezoek aan grootmoeder

Ze schuifelde naar de deur
als antwoord op de droge vensterklop
en opende, de gang,
de vier seizoenen;
de winter achter de voordeur,
een plaasteren gat in de sneeuw
– je merkt het alleen
wanneer de deurkruk erin verdwijnt –
jaren oefening!
Kom binnen,
ze schenkt late koffie
en tilt de beurs half uit de kan,
een zwarte mond gaapt kwijlend, sopt -
de koffie vloeit en stopt
wanneer de beurs de teut afsluit
en opnieuw giet ze uit de kan.
Ze schuift een schotel met
kandijsuiker dichter
en pareert mijn afwijzend gebaar
met een:
“Wat kwaad kan dat nu!”
dat ik nu nog hoor.

Dirk De Cock


Haiku

De kleur van de maan;
de geur zomerend in licht:
vergeten genot.

Laurent Nkunda zet Oost-Congo op stelten. Laurent Nkunda is een Tutsi uit Kivu, een congolese Tutsi dus. Hij krijgt volop steun van Paul Kagame, de president van Rwanda en eveneens een Tutsi, met dit verschil, dat Kagame in Uganda is grootgebracht en daar heeft gestudeerd. En, Uganda is Engelstalig. Paul Kagame dus ook. De laatste heldendaad van Kagame bestaat er zelfs in dat hij het hele Rwandese onderwijssysteem zal verengelsen. Heel verstandig wanneer je onderwijzers in het Frans zijn geschoold! De Amerikanen houden zich van de domme. Ze plaatsen zich officieel buiten het conflict, terwijl ze in Kigale massale logistiek aan het ontplooien zijn.

Steeds weer wordt Oost-Congo als geplaagde regio kop van jut van vooral internationale spelers. Er is sedert de genocide in Rwanda van 1994 een niet aflatende strijd begonnen tussen de Engelstalige en de Franstalige invloedssfeer in Africa. De interahamwe vluchtten destijds naar Oost-Congo en exporteerden het Rwandese conflict.

Waarom is het er zo moeilijk? Er zijn tal van ethnieën en er is een gigantische hoeveelheid zeldzame grondstoffen. Dat is een heel explosief cocktail. Het is in het belang van Kagame en van de Angelsaksische wereld dat er als het ware een would-be bufferstaat komt tussen Rwanda en Congo. Die bufferstaat kan grondstoffen naar het westen loodsen op een wijze waar beter geen vragen worden bijgesteld. Na de bloeddiamanten komen nu de bloedgrondstoffen. De bevolking leidt nu al meer dan een decenium, met als meest gebruikte oorlogswapen: de verkrachting meestal gevolgd door zware genitale verminking. Heel wat mannen worden gedood. Vrouwen worden door militieleden als seksslavin gehouden. Men ontneemt de dorpen en de gemeenschappen hun trots en hun waardigheid en men treft ze in hun potentiële procreatie. Iedereen is ten prooi aan ontreddering en wanhoop.

Waarom is het Congolese leger zo onmachtig. Het Congolese leger is een amalgaam van ingelijfde voormalige militieleden. Ze worden weinig of niet betaald en leven op de kap van de bevolking. Ze heersen dus met willekeur, zijn ongedisciplineerd en slecht opgeleid. Is dat het einde van het verhaal?

Neen, zoals steeds in dit complexe land is er een staartje. Laurent Désiré Kabila, de vermoorde vader van de huidige president Joseph Kabila, heeft ooit de macht van Mubutu kunnen breken dank zij de steun van de Banjamulenge. En Joseph Kabila behoort tot dezelfde etnie! Hij regeert in Kinshasa, maar in Kinshasa en in de evenaarsprovincie wonen overwegend aanhangers van Mbemba en die zit in Den Haag in de cel te wachten op zijn proces (eveneens voor genocide) bij het internationaal gerechtshof. Wie leverde Mbemba uit en waarom. Natuurlijk is hij geen doetje! Maar wie is daar wel een doetje.

De Monuc, de internationale UNO-troepenmacht dreigt opnieuw vanaf de zijlijn toeschouwer te worden, de bevehebber heeft zijn ontslag gegeven en de bevelen zullen er dus niet duidelijker om worden. De Verenigde naties hebben recent al twee maal toegekeken vanaf de zijlijn en telkens betrof het een genocide: in Bosnië en in Rwanda! De val van Goma is dichtbij, de UNO-troepen zullen zwaar tekort schieten. Iedereen houdt zijn hart vast wanneer de troepen van Laurent Nkunda Goma zullen innemen. De vraag die elkeen zich stelt is, hoe het komt dat een uitgebluste en verslagen militie, die toch wel serieuze opdonders had gekregen er na een jaar in slaagt om als een min of meer gedisciplieerde legermacht het ene militaire succes na het andere te behalen. Wie is daar de helpende hand? Paul Kagame en wie nog?

... of het verlies van de kroonjuwelen, België financieel ontmand!

Een parlementaire onderzoekscommissie is het minste wat we kunnen vragen, nu de tomeloze graaicultuur van het management van Fortis en Dexia het hele hebben en houden van de cliënten van de bank zo op het spel heeft gezet! Het parlement is het volk en het volk heeft recht om te weten hoe de vork aan de steel zit. Het volk moet weten wie er boter op zijn hoofd heeft.

Onbegrijpelijke grootheidswaanzin en megalomanie mondden de twee voorbije weekends uit in het uitkleden van de belangrijkste financiële holdings van de Belgische Staat. Waar Albert II nog rechtstreeks tussenkwam toen de Generale Bank jaren geleden wou opgaan in ABN-Amro zwijgt hij nu in de drie landstalen, nu zijn kroonjuweel Fortis geamputeerd wordt langs Nederlandse kant en het resterende deel van Franse kant wordt opgeslokt, drama in twee bedrijven! Toen Electrabel op weg was naar Suez, zijn er andere artikels verschenen in de krant.

Vandaag zijn de “Belgische” financiële kroonjuwelen verpatst na amper twee weekends “goed bestuur” door de regering Leterme. Hij moet zelfs als een schoothondje met hangende pootjes bij president Sarkozy op bezoek samen met zijn over-zijn-ego-struikelende francofiele minister van financiën. De Fransen halen hun slag dubbel binnen: Dexia en Fortis, de Nederlanders schuddebuiken van het lachen, ze hebben voor een fractie van het bedrag waarvoor ABN-Amro is aangekocht, niet alleen ABN-Amro terug, maar tevens nog een bank  (Fortis Nederland) en verzekeringsmaatschappij (de Rotterdamse) er bovenop! De drie samen vormen het gezonde deel van Fortis, zegt Wouter Bos. Héél zuur voor onze regering, maar toch wel echt staatsmanschap van zijn kant! Leterme is het mercantiele dwergje van Europa. Een Europa dat anders wel al lang eens uit zijn financiële pijp mag komen, want de volgende prooi voor de machtshonger van de speculanten, kon wel eens de Euro zijn. We hebben in Europa wel één munt, maar hebben we ook een coherent muntbeleid?!

En wat vindt de Open VLD? Dat de kleine man niet bekommerd mag zijn om zijn koopkracht, want zo’n actiedag, als die van maandag is echt wel niet ethisch, wat dacht je wel (grote advertenties in de krant!)! Spreek mij nu van ethiek, wanneer de financiële goeroes macaber gokken met de spaarcenten en het pensioensparen van honderdduizenden potentieel gedupeerden. Voka en Unizo roepen zelfs op om naar de rechter te stappen; kan het nóg cynischer? Intussen weigeren Open VLD en CD&V wel een parlementaire onderzoekscommissie, stel je voor dat er wat van de waarheid aan het licht kon komen.

Gisteren was ik na een gemeenteraadscommissie nog even een plaatselijk café binnengegaan. Ik had er een kort maar indringend gesprek met een cameraman van de VRT, gemeenteraadslid binnen onze plaatselijke coalitie. Hij vertelde me dat hij net terug was van opnames in Ethiopië. Daar is weer honger, vooral bij de kinderen, vertelde hij. Je zag dat het hem écht raakte. Je zag de miserie die hij had gezien, gevoeld en geroken. Vooral het feit dat er structureel dringend iets moet gebeuren, was zijn zorg. Je voelt je daar zo onmachtig, vertelde hij. Met telkens opnieuw slechte oogsten, waarbij onvoldoende zaad overblijft voor de volgende zaaibeurt, en met gronden die uitgeput raken is het doorbreken van een dergelijke vicieuze cirkel van primordiaal belang. De landbouwers moeten voldoende zaaigoed krijgen om de volgende oogst te laten lukken. “Wanneer de Vlaams belangfractie nu nog eens zegt dat geld voor ontwikkelingssamenwerking, weggegooid geld is, dan zal jij niet alleen zijn om hen lik op stuk te geven, ik zal met voorbeelden staven, hoezeer dat geld daar structureel nodig is,” zegt mijn coalitiegenoot in de gemeenteraad en ondanks al die miserie in Ethiopië, is dit toch ook een lichtpunt.

Sjaakasvilli (Georgië) en Medvjedev (president Rusland) zijn geen goeie maatjes meer. Ze zijn het nooit geweest. De Russische beer heeft met één militaire klauw laten zien wie de lakens uitdeelt. Zoals in de beste traditie van de Europese grensconflicten tijdens de 20e eeuw heeft men een conflict laten ontstaan, waarvan de gevolgen nog lange tijd zullen nazinderen in de toch al zo onrustige regio die de Kaukasus toch wel is.  

De Kaukasus is een smeltkroes van volkeren en volkjes. De huidige grenzen van Georgië dateren van 1922 toen het politbureau van de Sowjetunie deze grenzen toekende aan de autonome Sowjetrepubliek Georgië. Stalin was een Georgiër. die nota bene geboren werd als Josef Vassarionowitsj Djugasvilli in Gori, de stad die nu door het Russische leger zo werd toegetakeld.  

Georgiërs zijn (Georgisch) orthodoxe Christenen en spreken een afgeleide taal van de oudste bevolkingsgroep van Europa (tot wie ook de Finnen, Esten Hongaren en Basken behoren - hun taalgroep heet het finoegrisch).  

De Osseten zijn voor het grootste gedeelte (Russisch) orthodox, een minderheid van hen is moslim, van oorsprong zijn het nomadische Perzen, Hun taal is dan ook verwant aan het Farsi (=Perzisch).  De Abchaziërs zijn (Russisch) orthodox of moslim. In 1993 hebben ze hun regio etnisch schoongeveegd en de meerderheid (Georgiërs) verjaagd. Er zijn nu minder dan de helft inwoners dan vóór 1993.  

Dan heb je nog de Adzjariërs die in feite Georgische moslims zijn. Zij wonen in het zuidwesten.  

Dat het geheel een smeltkroes is van naast en met elkaar levende etniën en talen bewijst volgend uittreksel uit Wikipedia: “De meerderheid van de bevolking bestaat volgens de volkstelling van 2002 uit Georgiërs, Adzjariërs, Mingreliërs en Svaneten (83,8%). Belangrijke etnische minderheden zijn de Azeri (6,5%), Armeniërs (5,7%), Abchazen (2,66%), Russen (1,5%), Osseten (0,9%) en Arameeërs (0,1%). De overige 1,51% omvat talloze kleinere bevolkingsgroepen zoals Batsen, Chinezen, Georgische Joden, Pontische Grieken, Kabarden, Koerden, Oekraïners, Tataren, Tsjetsjenen en Turken. Sinds de val van de Sovjet-Unie is een groot deel van de Georgische joden naar Israël en Amerika geemigreerd. De Georgische joden stammen af van de Perzische joden en behoren daarmee tot de Mizrachi Joden.”

Wanneer Rusland twee autonome gebieden, die heel gemengd zijn (waren) als zelfstandige staten erkent, dan moeten we misschien ook maar de onafhankelijkheid van Tjetsjenië opnieuw ter sprake brengen.

De crisis waarover zo druk werd gesproken lijkt stilaan al een onderdeel van het samenleven in dit land. Samen leven? België was, is en blijft een kunstmatige constructie. Jules Destrée wist het al: La Belgique sera Latine où ne sera pas. Elle ne sera donc pas. Toch zeker niet in de vorm waarin "ze" geconcipieerd werd! Toch vreemd dat België in het Frans vrouwelijk is. Ik ervaar precies iets meer schroom, alhoewel, ik kan de Franstalige conceptie niet anders ervaren dan "een villeynig ketijf". Het liefst had ik nog het laat achttiendeeeuwse (en het nog niet door 1830 gecontamineerde) adjectief "les pays belgiques" (= de lage landen). Toen was er nog een zekere gelijkheid in de (taalkundige vorm). De verfransingsmechanismen werden echter zelfs toen al duidelijk! Jan Baptist Verlooy, advocaat en latere burgemeester van Brussel voelde de (verfransings)bui aankomen in zijn 'Verhandeling op d'onacht der Nederduytsche tael' Ruim 200 jaar zitten we nu al in het defensief. België heeft daar uitermate intens toe bijgedragen. Ik wil niet zeggen dat we als Vlamingen nu offensief moeten zijn, laat dat maar over aan de Fransdolle bourgoisie uit de Vlaamse Rand en aan de alibi MR-leden (de FDF'ers Maingain en Goswin).

Want wat is het probleem? De MR is voor het eerst sedert (heel) lang opnieuw de grootste partij in Franstalig België, met welgeteld twee (= 2) zetels voorsprong op de PS. De MR van Didier Reynders wil koste wat het wil die voorsprong behouden en dus ontspint er zich aan de zuidkant van onze taalgrens een discours over wie nu wel het best de Franstalige belangen dient! En, u raadt het al, die twee zetels haalt de MR in de Vlaamse Rand bij dezelfde Fansdolle bourgoisie (die niet zelden Vlaamse roots heeft!) Toppunt van vervreemding toch! De Vlaamse regio van je (groot)ouders komen koloniseren en verfransen vanuit een imperialistisch geloof in de superioriteit van de Franse taal en cultuur. Vondel heeft niet voor niets deze wereld "aardkloot" genoemd!

In de jaren '50 richtte Nkomo de Nationaal Democratische Partij (NDP) op, waar in 1960 Robert Mugabe zich bij aansloot.   De NDP werd spoedig daarna door het Britse bestuur in Zuid-Rhodesië verboden. Nkomo en Mugabe richtten daarna de Zimbabwe African Peoples Union (ZAPU) op.

Robert Mugabe en Josua Nkomo hebben voor hun idealen nog samen in de gevangenis gezeten.  Etnische verschillen dreven hen echter uiteen.  Na jaren strijd werd de laatste blanke president Ian Smith van Rhodesia aan de dijk gezet en uit het land van Cecil Rhodes ontstond de Afrikaanse republiek Zimbawe. Aanvankelijk leek alles goed te gaan, tot de staatsmoord op leden van de Ndebele stam (van Nkomo). En tot de inname van de boerderijen die voor de welvaart van het land zorgden, omdat de meeste landbouwers de Zanupartij (waar Mugabe zich had bij aangesloten) de rug hadden gekeerd.

Dertig jaar is Robert Mugabe nu al aan de macht, hij wil er nog een legislatuur aanbreien. 84 jaar is bij lange na nog niet oud genoeg om zijn ambities in een dik betaald pensioen te verzilveren. Tsvangirai is de enige in dertig jaar die durfde tegen te spreken. In een eerste stemronde haalde hij zelfs de bovenhand. Maar hij werd en wordt monddood gemaakt door de vele dodelijke slachtoffers die vielen door de handen van de Mugabegetrouwen.

Wat ik een paar dagen geleden als cynische grap bedoelde, met name dat onze F16 vliegtuigen moeten oppassen dat ze niet (zoals de Amerikanen) per abuis over de grens met Pakistan zouden bombarderen, lijkt nu gewoon deel uit te maken van de missie van "onze jongens". Hoe ver kan men gaan in absurde logica?! Tot zelfs in Pakistan toe bombarderen?! Meedoen aan de "War on terror"!!! Minister van Oorlog De Crem verklaart doodleuk dat onze mensen zullen meevechten met de Amerikanen. Ik dacht nochtans dat in Afghanistan de NAVO actief was, en dat de missie van de Belgen (zelfs in het Zuiden) onder Navo-vlag gebeurt. Mis ik een paar zaken? Of staat NAVO gewoon synoniem met Amerika?

Schietgebed: van zulke Tsjeven, verlos ons Heer!

De Belgische minister van Oorlog, Pieter de Crem was op bezoek in de Verenigde Staten. Hij is er zijn loyaliteit gaan beklemtonen met de Bushadministratie. Crembo wil nog driester zijn dan grote broer. Hij wil de Afghanen strekking Taliban laten kennis maken met het scherp van de snee van de Belgische F 16-vliegtuigen en wat die al niet kunnen droppen (Hopelijk niet net over de Pakistaanse grens of Benazir Ali Buttho draait zich om in haar graf!)

George Bush bezoekt Angela Merkel en om de Duitsers een beetje milder te stemmen (ze moeten hem écht niet!) laat hij zelfs zijn krijgszuchtige taal achterwege en zegt doodleuk dat hij zijn taalgebruik ten tijde van de inval in Irak, achteraf bekeken, veel te scherp vindt! Hij was (voortschrijdend inzicht!) beter wat milder geweest. Late inkeer voor een cowboy, maar, ... toen David oud werd, maakte hij psalmen!

De taal van De Crem blijft evenwel scherp! Zelfs een bedevaart naar Lourdes brengt daar geen soelaas! (Hoeveel nachtelijk bier de hem begeleidende soldaten ook offerden - versta: soldaat maakten - !) Indien ik Moeder Maria was, ik sloeg die twee (Bush en De Crem) met hun kop tegen elkaar, twee pijnlijke hoofden is een te verantwoorden prijs ten overstaan van een rits doden en potentiële slachtoffers. Een mens kan zijn pacifisme maar beter niet tot op het bot beleven.

Volksvertegenwoordigers uit 191 landen hebben zich op een wereldconferentie in Bonn beraden over de vraag hoeveel de aarde waard is.

Een op het eerste gezicht nogal absurde vraag, maar bij nader inzien toch niet zo wereldvreemd. De tropische regenwouden zijn zo extreem belangrijk voor het eco-systeem van de hele wereld, dat de vraag rijst hoeveel we met zijn allen (alle landen samen) moeten betalen aan de landen waar de regenwouden zich bevinden. Waarom moeten we die landen dan betalen? Wel heel eenvoudig omdat zij moeten gecompenseerd worden voor het feit dat ze die wouden en de eventuele grondstoffen uit de ondergrond niet kunnen ontginnen.

Het regenwoud houdt massa's CO2 vast. De landen met de meeste C02-uitstoot zouden a rato van hun oppervlakte bv. het meest kunnen bijdragen. De landen waar de regenwouden zich (nog) bevinden, staan immers onder bijna permanente druk om woud op te offeren aan de houtkap, om landbouw en veeteelt toe te laten en om grondstoffen te laten ontginnen. Nog steeds wijken massa's regenwoud voor monoculturen als koffieplantages en suikerrietplantages,maar last but not least worden er nu ook plantages aangelegd voor de productie van palmolie voor de biodiesel, waar wij in het Noorden (CO2-balans van het verschepen + uitvallen van de CO2-compensatie door het gerooide regenwoud)ons geweten mee sussen. Met biodiesel en met groene stroom gewonnen op kap van de regenwouden in de evenaarsgebieden, daar pogen wij onze CO2-uitstoot voortkomend uit fossiele brandstoffen mee te compenseren. Hoe vicieus kan een cirkel zijn?

Met betrekking tot de feestdag van 1 mei is al een hele soap voorafgegaan. O.-L.-Heer Hemelvaart valt dit jaar ook op 1 mei. Twee vakantiedagen dus op 1 dag. Hierdoor moest er gezocht worden naar een compensatiedag. De vorige regering met minister van werk Peter Van Velthoven (sp.a) besliste om die compensatiedag op 2 mei te leggen. Er ontstond een storm van protest. De bedrijfssectoren wilden de vrijheid om zelf een eigen vrije dag te kiezen. In de nieuwe regering kwam echt de nieuwe (interim-)minister van Werk, oud-vakbondsleider Josly Piette (CDH). Hij maakte komaf met deze beslissing. Ook dit leverde heel wat protest op omdat velen hun vakantie al hadden gepland. De overheidsdiensten en scholen zullen sowieso op 2 mei dicht blijven. De handelaars en winkelketens hebben er alles aan gedaan om open te zijn. De banken zijn dicht. Een aantal fabrieken sluiten, anderen blijven open. Kortom een soep.

Een andere soap/soep staat opnieuw volop in de aandacht: BHV. De Franstaligen hebben beslist geen nieuw belangenconflict in te roepen. Dit heeft als gevolg dat men in de Kamer kon beslissen om de stemming over het wetsvoorstel van de splitsing op de agenda te zetten. Dit wordt beslist door de fractievoorzitters. Aangezien er echter geen consensus was, zou er normaal morgen in de Kamer zelf gestemd moeten worden over “het op de agenda zetten” van de uiteindelijke stemming over de splitsing. Om dit te vermijden hebben de meerderheidspartijen doodleuk beslist om morgen geen vergadering te houden. Hiermee hebben ze een weekje uitstel gekocht. Dit is NOOIT gezien in de geschiedenis van de Belgische politiek.  Geert Lambert (VlaamsProgressieven) en Peter Vanvelthoven (sp.a) spreken terecht over een dieptepunt in de parlementaire democratie. 

Peter Van Velthoven wou een verlengd weekend voor alle mensen. Hij heeft door minister Piette bakzeil gehaald.  Maar er is nu dan toch een extra verlengd weekend – van vijf dagen – voor zichzelf en zijn collega’s van het federale parlement. Vóór de Walpurgisnacht wordt een dagje rust ingebouwd. Misschien kan de Walpurgisdag vanaf nu voor IEDEREEN een vrije dag worden!

Zaterdag 19 april denkt spirit vooruit! Die dag lanceren we het toekomstproject van spirit. Drie maanden hebben werkgroepen nagedacht over de inhoud van ons project, onze belangrijkste thema’s, onze structuren en communicatie. De analyses zijn gemaakt, de batterijen zijn opgeladen en de frisse ideeën liggen klaar.   Zet 19 april in je agenda. Je kan je inschrijven op de website www.spirit.be of via ons lokaal (mailtje naar Dit e-mailadres wordt beschermd tegen spam bots, u heeft Javascript nodig om het te bekijken )! Ook niet-leden zijn welkom!

Wanneer? Zaterdag 19 april, onthaal vanaf 13u00, congres 14u-17u30, aansluitend receptie

Waar? Schouwburg MLS, Heilige Kruisstraat 13, 2640 Mortsel

DE BIEKORF 

of omvorming van ruimte

in de schoot van het centrum 

Ik ben het GC dat

voor jou zijn deuren openslaat -

en je vereniging,

en voor cultuur

om vensters naar theater aan te reiken

en om te leggen: linken naar muziek,

of om te lonken naar dans,

en om met woorden, paren aan te gaan

met beelden in cadans,

want ik ben met je lach begaan. 

Ik ben het GC dat,

vergeef me, ik vergat,

in mijn ontstaan

de dingen bij hun naam

te noemen, maar nu ik ben,

ben ik als Freya

in de zwoele avondwind

en lach gezwind

een geur van lindebomen

naar allen die hier komen. 

Ik ben het GC dat

om te drijven op bedrijven,

in scenes die beklijven,

jou een aanzoek doet

zoals de cyclus van de maan

de avond langer maakt tot in de nacht.

Ik had het nooit vermoed,

ik heb op jou gewacht:

ik ben je huis,

jij mijn gedacht.

Tibet -De winkels in Lhasa zijn dicht, geen Tibetanen op straat.

Als titel in de ‘De Volkskrant’ kan dat tellen. De Tibetanen leven sedert 1959 onder de Chinese bezetter.
De Tibetaanse cultuur wordt verstikt, de bevolking is onderhevig aan heel wat latent racisme vanwege tal van ingevoerde Han-Chinesen. De onlusten van de laatste week worden gewelddadig onderdrukt. De internationale waarnemers spreken van 80 tot 90 doden.

Hugo Claus is gestorven. Ik vernam zijn overlijden tijdens de plenaire vergadering in het Vlaams parlement vanmiddag. Ik heb mijn intieme vrienden een citaat van hem gestuurd uit zijn machtige gedicht "Marsua". '...En wie is nog maagd of maagdelijke bruidegom in deze branding?'

Hugo Claus heeft ons verlaten op de manier waarop hij steeds bij ons is geweest, heel dichtbij en vanop afstand, met een knipoog naar de goegemeente en een schalkse lach die tegelijkertijd het bange achterlijke van dit land verguist, maar die zich - in weerwil van het geniaal-cosmopolitische - toch ook nooit heeft losgemaakt uit de natte klei van het sompige Vlaamse voorjaar. We zijn een wereldburger kwijt. Iemand die Vlaanderen inhoud heeft gegeven, doordat hij afrekende met de demonen uit zijn jeugd de typisch Vlaamse uit de jaren dertig en veertig. Hieronder het gedicht "Marsua".

’s Middags was het tijd voor een serieuzer bezoek. Aan het waterfront bezochten we de tentoonstelling “Geschiedenis van het Robbeneiland.” Nadien met de veerboot naar Robbeneiland. We kregen er een gidsing door een voormalig gevangene (heeft daar 12 jaar “gezeten” omwillen van ANC-activiteiten). Nu woont hij op Robbeneiland en zijn naaste buur is een vroegere bewaker van hem. Dat is alleen maar mogelijk door de “verzoeningscommissie” die onder leiding van bisschop Desmond Tutu in de post-apartheidsperiode baanbrekend werk heeft verricht om verzoening te laten plaatsvinden.

We waren erg onder de indruk van Robbeneiland. Het gevangenisregime was heel streng. Maar toch lieten de ANC- en de SWAPO-gevangen hun geesten niet kraken, wel integendeel. Hoeveel kan een mens hebben…

Met 11 leden van de commissie Onderwijs hebben we een werkbezoek gebracht aan Zuid-Afrika.  Onze delegatie stond onder leiding van de flamboyante Monica Van Kerrebroeck (voorzitter van de commissie). Maar omdat haar Engels niet zo goed is, werd ik - als ondervoorzitter – gebombardeerd tot woordvoerder. Wie mij kent, weet dat Duits mijn tweede (sommigen zeggen eerste ) taal is, maar ik heb me toch uit de slag kunnen trekken in het Engels. Van 23 februari tot 3 maart hebben we een heel druk programma afgehaspeld.Laurence Libert heeft het hele gebeuren gefilmd. ActuaTV zal hier drie verslagjes van monteren. Ik zal alvast op mijn blog hier de komende dagen een aantal ‘schriftelijke’ verslagjes neerpennen.  

Wordt vervolgd.

Even buiten Kandahar zijn meer dan tachtig mensen omgekomen. Een zelfmoordaanslag – de Taliban zijn terug. De NATO als gewapende macht wil daar “vrede” brengen met bombardementen. De lijkzakken keren terug naar Canada, Frankrijk, Nederland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Het wordt tijd dat men de militaire strategie verlaat en het vertrouwen van de mensen tracht te winnen. Door een oorlog kan je dit conflict nooit winnen, want daardoor worden de mensen in Zuid-Afghanistan en in het grensgebied met Pakistan alleen maar geradicaliseerd. En de Taliban … hebben heel veel financiële armslag door de inkomsten uit de Papaverteelt.  

Onze nieuwe Belgische minister van oorlog, Pieter De Crem stuurt materiaal (waaronder vier F16’s om te bombarderen) en manschappen. Dat alles om zogezegd de solidariteit met de NAVO-partners gestand te doen. België heeft zich met betrekking tot Afghanistan nog nooit geëngageerd om een taak in het kader van een actieve militaire gevechtsmissie op te nemen. Wel was er het engagement tot het bewaken van logistiek rond de luchthaven van Kaboel. Het probleem is dat deze minister van defensie volkomen op Angelsaksische (oorlogs-)lijn zit. Laten we ook niet vergeten dat hij deze missie moet bekostigen met de middelen die in de begroting zijn ingeschreven. Dit betekent dat we op een bepaald moment neen zullen moeten zeggen tegen andere, meer vredevolle missies omdat de centen op zijn. Vredesmissies waar de kans op een positieve uitkomst veel groter is dan bij de bommen in Afghanistan. 

Dank je Pieter De Krijger.

 Vrijdag is het officieel dikke truiendag. In het Vlaams parlement werd gisteren de verwarming al een paar graden minder gezet.

Zelf draag ik nooit een trui, de wolproducenten ten spijt. Ik heb het winter en zomer warm genoeg in mijn hemdsmouwen.  

Ik vind zo een dikke-truiendag goed. De mensen worden gesensibiliseerd. ’t Is een heel verhaal en alle radertjes passen in elkaar. Het gaat over de opwarming van ons klimaat, over vermindering van CO2-uitstoot, over het al dan niet gebruik van bio-brandstof. Het is ook een moeilijk verhaal. Want is de overschakeling naar bio-brandstof een positief verhaal op alle fronten? Neen, niet wanneer er tropisch oerwoud wordt gerooid, niet wanneer in sommige regio’s landbouwgrond ingenomen wordt die echt wel nodig is voor de plaatselijke voedselproductie. 

Er is steeds een veelheid van oplossingen en één enkele oplossing is nooit voldoende. Een dag de verwarming lager zetten en een dikke trui dragen is heel goed om de aandacht te vestigen op het probleem. Maar mag ik eens een duurzamere suggestie doen? Waarom niet focussen op het beter isoleren van de huizen. Misschien kunnen we wel iets doen met de slogan ”Trek je huis een trui aan.”   

Met verstomming neem ik kennis van het feit dat Musa Hilal, de gedoodverfde leider van de Janjaweed-milities in Darfour is benoemd tot adviseur van de minister van Federale Aangelegenheden, Abdelbasit Sabderat. De minister stelde dat Musa Hilal zich zal bezighouden met Darfoer en met de tribale kwesties (de stamzaken). De Janjaweed-milities hebben zich bezig gehouden met Darfoer, het gevolg daarvan is meer dan 200.000 doden en meer dan 2,5 miljoen vluchtelingen. Dat Musa Hilal, de leider van een clan (de Mahamid) van de nomadische Darfoer Arabieren, (de Rezeigat) nu deze hoge functie kan bekleden, betekent alles behalve een stabilisering van de toestand.

Het is een kaakslag voor de nabestaanden van de slachtoffers van Darfoer, voor de vele vluchtelingen, voor de mensenrechten, voor de Verenigde Naties en voor de EU. De door de VN-Veiligheidsraad verantwoordelijk geachte organisator van de genocide tegen de etnisch-Afrikaanse stammen in Darfoer, Musa Hilal krijgt officiële regeringsverantwoordelijkheid. Dat betekent noch meer noch minder dan dat het regime in Khartoem medeplichtig is aan wat zich in Darfoer afspeelt.

De RtBf is op zijn zachts gezegd geen Vlaamsvriendelijke zender. Die keren wanneer ik naar de nieuws en de duidingprogramma's kijk, en ik doe dat op heel regematige basis, moet ik wel tot de conclusie komen dat objectiviteit niet de sterkste kant is van de RTBf.

Nieuwsbericht en duiding lopen zonder overgang in elkaar over. De duiding is bijna altijd gekleurd. Franstalig België identificeert zich met België en Vlaanderen wil België kapot. Dat is zo ongeveer het plaatje.

Venezianischer Morgen
Rainer Maria Rilke

Richard Beer-Hofmann zugeeignet

Fürstlich verwöhnte Fenster sehen immer,
was manchesmal uns zu bemühn geruht:
die Stadt, die immer wieder, wo ein Schimmer
von Himmel trifft auf ein Gefühl von Flut,

sich bildet ohne irgendwann zu sein.
Ein jeder Morgen muß ihr die Opale
erst zeigen, die sie gestern trug, und Reihn
von Spiegelbildern ziehn aus dem Kanale
und sie erinnern an die andern Male:
dann giebt sie sich erst zu und fällt sich ein

wie eine Nymphe, die den Zeus empfing.
Das Ohrgehäng erklingt an ihrem Ohre;
sie aber hebt San Giorgio Maggiore
und lächelt lässig in das schöne Ding.


Aus: Der neuen Gedichte anderer Teil                

Venetiaanse Ochtend  

Rainer Maria Rilke 

Opgedragen aan Richard Beer-Hofmann 

Vorstelijk verwende vensters zien steeds meer,

wat dikwijls ons tot inspanning voedt:

de stad, waar van hemel telkens weer

een schemer, een gevoel van vloed ontmoet, 

zich vormt zonder ooit te zijn.

En elke ochtend moet haar de opaal eerst tonen,

die zij gisteren droeg, en rijen

van spiegelbeelden trekken uit ’t kanaal

en haar herinneren aan de vorige maal:

dan pas geeft zij zich en laat zich zijn: 

een nimpf, die de Zeus ontving.

De oorringen klinken aan haar oren;

zij echter heft San Giorgio Maggiore

en glimlacht gelaten in het mooie ding.  

Uit: De nieuwe Gedichten, tweede deel  

Vertaling: Dirk De Cock.Ninove, 29 augustus 2007, 11.23u.-11.50u.

Bekkenbeheersplan, gebiedsspecifieke adviezen en opmerkingen.

Mobiliteit 

Als een koe die een trein voorbij ziet razen,

omklem ik de gedachte

dat de trein de koe ook ziet,

alleen nog vlugger;

hoe werd hoop sindsdien door groen verlaten

als betrof het een verliefde tweeling

elders op zoek

naar het schragend gebinte van geest. 

Wie zulk tempeest doorheen een wei laat rijden,

weet - en laat belijden -

dat mobiliteit de verplaatsbaren verblijdt;

en minder het milieu verkloot

door ceejoo twee uitstoot,

maar zelfs dat is uitvergroot!

Eén of ander havendespoot?!  

DDC, Lebbeke, 28 augustus 2007, 01.28u.-01.50u.

Rainer Maria Rilke.

Wir gedenkens noch. Das ist, als müßte
alles dieses einmal wieder sein.
Wie ein Baum an der Limonenküste
trugst du deine kleinen leichten Brüste
in das Rauschen seines Bluts hinein:

- jenes Gottes.
< >< >< >< >< >Und es war der schlanke
Flüchtling, der Verwöhnende der Fraun.
Süß und glühend, warm wie dein Gedanke,
überschattend deine frühe Flanke
und geneigt wie deine Augenbraun.

 Grafsteen van een jong meisje 

Rainer Maria Rilke.

 We denken er nog aan. Het is, als moet

dit alles ooit opnieuw gebeuren.

Als een boom aan de limoenenkust het doet,

liet jij licht je kleine borsten geuren

in het ruisen van zijn bloed: 

- van gene god.

< >< >< >En het was de vluchteling slank,

de verwenner van de vrouwen.

Van je denken: zoet en gloeiend, warme klank,

overschaduwend je vroege flank

en neigend als je wenkbrauwen. 

Vertaling: Dirk De Cock, Brussel, 1 februari 2007, Memlingzaal, 15.00u.

Actualiteit

Alles is ontstoken, de toorts en de toorn,

de koorts aan mijn ingewand;

het stuk moet heten:

“Die Liebe, und wie man sie repariert”

die titel stond in een of andere

Frankfurter Allgemeine.

Et comme la mort de l’abbé Pierre

nous fait triste,

alsof alle wijnglazen voortaan dof zullen zijn

en Jeruzalem onbereikbaar.

Het geweeklaag van een leger daklozen,

laatste hommage

aan de oever van een of andere Seine.

Aan een van de randen van Tjaad

staat de Zweed Engström, als nieuwe Wallendorf

te ijsberen – hij denkt niet aan

zijn eigen hoge Noorden en hoe het stilaan smelt, -

maar de zwartgeblakerde schedels van Darfoer

en de geschonden schoten van de zwarte vrouwen

baren …    hem zorgen, -

hij krijgt ze in het Westen aan de straatstenen niet kwijt.

Intussen begraaft Istanboel Hrant Dink,

kapotgeschoten Armeense ziel,

de ingestorte brug van Turkije.

Dirk De Cock,

Lebbeke, 24 januari 2007 01.34u.-02.02u.

Vlaams volksvertegenwoordiger en schepen Dirk De Cock en mevrouw Mieke Van Biesen  

wensen u een gelukkig en vreugdevol 2007.

De verkiezingen in Nederland maken regeren er daar niet makkelijker op. De kiezer geeft te kennen dat hij de zittende coalitie de rekening wil presenteren, maar toch ook niet, want enkel de VVD betaalt het gelach. Het CDA van Balkenende houdt verassend goed stand. D'66 verliest de helft van zijn zes zetels en landt op drie, een toch wel hoge prijs voor de regeringsdeelname. De kiezer is Ajaan Hirschi Ali, om wie het allemaal begon, al lang vergeten. Misschien is de Partij van de Vrijheid wel met een deel van de stemmen van het VVD gaan lopen (De lijsttrekker is een ex VVD'er!). LPF, de lijst Pim Fortuyn is helemaal naar af en "Eén Nl" haalt geen zetel. Wouter Bos boet aan populariteit en dus ook aan stemmen en dito zetels in. Wat is er toch mis met Wouter? Wat heeft hij voor Nederland verkeerd gedaan? Een maand geleden was hij nog 'bijna' premier in spé. De SP heeft Wouter op zijn linkerflank zo goed als ingehaald. Marijnissen ligt schijnbaar heel goed bij jan met de pet of is het bij Mie Modaal, want uit exit polls blijkt duidelijk dat voornamelijk vrouwen voor hem hebben gestemd (61% van de stemmen op SP). Het politieke spectrum is nog veel groter. De themapartij, de Partij voor de Dieren haalt twee zetels. De paarden op het wad in Friesland hebben - hoe tragisch ook - goed campagne gevoerd. Ik wil maar zeggen: laat een dierenrechtenorganisatie bestaan en laat die er voluit voor gaan, maar toch liever náást de politiek. En dan de Christen Unie van de zwartekousenkerken ook 6 zetels. Groen links boet in, terwijl dat programma op links toch nog linkser is dan dat van de SP. Het resultaat heeft waarschijnlijk dan toch ook voornamelijk met kopmannen (van de vrouwen was enkel ijzeren Rita een beetje zichtbaar!) te maken en met hun (gebrek aan) charisma (maar waar zit toch het charisma van Jan-Pieter?). Ook zal de naar mijn normen toch wel agressieve tv van de laatste maand wel verschuivingen bewerkstelligd hebben. De media zijn al lang niet meer de "vierde" macht. Zij zijn de stille klimmers in de hiërarchie en de echte winnaars van de verkiezingen, want zij bepalen het spel. Hoe beleefd de politici vanavond voor elkaar ook waren in hun commentaren, de voorbije weken waren ze onder druk van moderatoren van allerlei slag, als wolven voor elkaar.

Neêrlant let op u saec. Quo vadis Hollandia?

Dirk De Cock.

Vandaag sprak mevr. Radjahvi over de situatie in Iran in zaal K van de Senaat. Ik was onder de indruk van haar betoog over de situatie in Iran, niet over het feit hoe daar volgens spreker best een eind aan komt.

Wanneer ik onder de indruk ben, pleeg ik wel eens poëzie.

Isphahan

 Ik wou mijn notelaren snoeien

in november, ...

Het huis wil ik verbouwen en

hemelwater bufferen,...

Het dak van mijn garage is versleten en

dringend aan herstelling toe,...

De keldervloer in het huis van mijn dochter,...

De hoeven van de ezelin,...

maar er heerst religieus fascisme in Iran.

Hoe ben ik toch ten prooi aan zoveel alledaagsheid sindsdien

en hoe gelaagd heerst religieus fascisme in Iran?

De Dood waart rond in Isphahan!

Dirk De Cock, Brussel, Senaat, zaal K, 24 oktober 2006, 12.50u.-13.12u.